Orthodoxe Joden leven volgens de wet van Mozes vastgelegd vooral in bijbelboek Leviticus. Voor Joden is dat boek door God geopenbaard aan de Joodse stammen. Maar wat is het echt?
In oeroude stamverbanden zijn altijd rituele en morele regels opgesteld om de sociale orde te reguleren en om controle te krijgen over je eigen leven. Maar ook de verhouding tot een veronderstelde godheid. De regels zijn opgesteld door de ‘priesters’ in in dit geval Hebreeuwse stammen in het midden oosten.
Ze gaan over reinheid, taboes, offercultussen en vaak ook voedselvoorschriften. Het kan gaan over een breed spectrum over huidziekten, menstruatie, orgasme, huwelijk, kleding, offerdiensten, seksuele omgang. Vooral de oude Joodse voedselvoorschriften komen nogal wonderlijk over op niet Joden: welke tandpasta op sabbat? Je kunt het zo gek niet bedenken.
Deze cultus bepaalt de morele orde en de identiteit van de groep. Maar de voorschriften zijn duidelijk niet geschreven voor de tijd waarin we nu leven. Dat levert een raadselachtig leven van strenge Joden op, waarbij allerlei tradities vaak met obsessieve precisie worden uitgevoerd. Het schept orde, reinheid en regelmaat maar tegelijkertijd beperkt het het dagelijkse leven enorm. Je moet altijd heel goed opletten dat je geen regel breekt.
Vooral de Joodse keuken is ingewikkeld. Geen bloed in een ei, apart bestek voor melk en vlees, geen kruimel deeg in de paastijd in de keuken. Ga zo maar door. Iemand met een dwangstoornis zal er nog vreemd van opkijken.
De meeste Joden snappen ook wel dat al deze minutieuze voorschriften niet meer van deze tijd zijn. Ongeveer 15% van de Joden leven volgens deze bizarre regels. Regels waarvan je denkt ‘waar is dit in godsnaam goed voor.’ Rationeel is het allemaal niet al gun ik iedereen zijn eigen gekte.